September me

Oost-Afrikaanse honingzuigers (vogelsoort) zingen al 500.000 tot 1 miljoen jaar hetzelfde lied. Zij tonen de natuur als museum, vogelzang als bibliotheek – een toegangsdeur naar het verleden waar we naar kunnen blijven kijken en van kunnen leren. De vogels zijn te vinden bij Mount Kenya, bij de geboorteplaats van Nyokabi’s vader. Heeft deze vogelzang invloed gehad op de muziek van de mensen die destijds in de gebieden woonden? Kenden haar voorouders het lied van de honingzuigers?

Voor Nyokabi heeft het blijvende karakter van deze vogelzang diepgaande gevolgen voor de manier waarop we ideeën over ‘afkomst’ begrijpen, zowel binnen de context van menselijke wezens die met elkaar omgaan, alsook in onze relatie tot de natuur. Nyokabi denkt na over de manier waarop haar Afrikaanse voorouders kennis mondeling hebben opgeslagen – in zang en muziek, in taal en in het vertellen van verhalen – voordat een koloniaal systeem deze levende manier van communiceren ontwrichtte. Nyokabi schrijft een stuk voor haar stem, het Octet en veldopnames van de honingzuigers, als verkenning van de rijke wisselwerking tussen natuur en menselijk erfgoed. Als getuigenis van de veerkracht van de natuur en vogels, van afkomst en van mondelinge muziektradities.